Окситоцин емшек сүтімен емдеуде

Окситоцин гипоталамустың синтезделген гормоны болып табылады, содан соң ол қан жинап, қанға шығарылатын гипофиздің артқы бөлігіне беріледі. Окситоциннің негізгі рөлі әйелдің денесінде босанғанда және емшек сүтімен тамақтанады, сонымен қатар басқа да әсерлерін ерекшелендіреді. Емшек сүтімен емдеуде омитоциннің маңыздылығын егжей-тегжейлі қарастыруға тырысамыз, сондай-ақ оның синтетикалық формаларын қолданумен танысамыз.

Әйел денесіндегі омитоциннің рөлі

Омыртқыштың негізгі функцияларының бірі жатырдың тегіс бұлшықеттеріне әсер етеді, бұл клиникалық көріністер мен қысымдар сияқты клиникалық көріністерге себеп болады. Окситоцин туғаннан кейін және кесе бөлімі жатырны азайтуға көмектеседі, сондықтан ол бастапқы мөлшерін алады. Бала туылғаннан кейінгі осы гормонның өндірісін ананың кеудесіне ерте қолдану арқылы көтере алады, өйткені қандағы окситоциннің концентрациясы емшек сүтімен көбейеді.

Емшек сүтімен емдеу үшін, окситоцин және пролактин гормондары маңызды рөл атқарады. Осылайша, пролактин емшек сүті мен емшек сүтін толтыруға әсер етеді. Лактациядағы омитоцин емшектегі бұлшықет қабатының азаюына және одан емшек сүтін босатуға ықпал етеді.

Синтетикалық окситоцин препараттарын қолдану

Әйел денесі жеткілікті окситоцинді шығара алмаған жағдайда синтетикалық препараттар қолданылады. Мұндай жағдайлар: еңбек қызметінің әлсіздігі (әлсіздік және тырысулар), босанғаннан кейінгі гипотоникалық қан және лактостаз.

Еңбектің әлсіздігімен күресу үшін окситоцин қосылған тамшылар біріктіріліп, нәтижесі тиімдірек болады. Үшінші бұл гормонның внутримышечно немесе ішілік енгізуі туа біткеннен кейінгі тезірек бөлуге ықпал етеді, сондай-ақ босанғаннан кейін қан кетудің алдын-алу болып табылады. Окситоцинді босанғаннан кейінгі кезеңде қан тоқтату үшін пайдалану ұсынылады. Лактостаздағы окситоцин емшек сүтінен жақсы босату үшін қолданылады.

Осылайша, ағзаның ағзасында, әсіресе босанғаннан кейін және одан кейін, маңызды рөл атқарады. Дегенмен, фармакологиялық препараттың сипаттамаларын ескере отырып, оны дәрігердің қадағалауымен ғана медициналық мекемелерде қолдануға болады.