Зақымданған галлюцинация

Зақымдалған галлюцинация - бұл глусинациялар, ол адамның ой-қалпында пайда болады, ол ешқандай тітіркендіргішке сәйкес келмейді және оны қоршаған әлемде объективті жоқ.

Галлюцинацияның себептері

Галлюцинацияның басқа түрлері сияқты, бұл бұзылулар есірткі құралдарын, белгілі бір препараттарды, психотропты заттарды, сондай-ақ белгілі бір психикалық және неврологиялық бұзылулардан туындайды. Жуғышты галлюцинацияны сезінген адамдар иісі тек егжей-тегжейлі сипаттай қана қоймайды, сонымен бірге сілекей, аппет жоғалту және т.б. Осындай галлюцинациялардың пайда болуы ақыл-ой мен соматикалық проблемалардың салдары болуы мүмкін.

Ең жиі қолданылатын гемольді галлюцинация - бас миының зақымдануының тікелей салдары: бас миының зақымдануы, ісіктер, қан кету және мидың инфекциясы, улы заттармен ағзаны ішу және есірткінің белгілі бір түрлерін қолдану. Адамның ойында осындай галлюцинациялар пайда болуы эпилепсия мен кейбір психикалық бұзылулардың белгілері (гипохондрия, шизофрения, жеке бұзылулар ) болуы мүмкін. Сирек жағдайларда гормондардың иістерін мұрын шырышына зақым келтіруі мүмкін.

Ольфакторлық галлюцинация көріністері

Дәрігерді көрген көптеген науқастар тамақ және судың жағымсыз иісі, мысалы, ыдырау немесе химиялық, шірік жұмыртқалар, пластик, түтіннің өткір иісі, мұнай өнімдері және т.б. Пациенттің ұнамсыз иісі (мысалы, гүлдер) галлюцинациясымен пациенттің өзін аз уақытқа дейін ұзақ уақыт бойы іздестіруге байланысты мүлдем кері әсері болуы мүмкін. Омыртқалы галлюцинация бар науқастардың арасында иістерді дәл сипаттау және саралау мүмкін емес адамдар да бар. Кейбір науқастар алфакторлық галлюцинацияның ауыр түрін біледі және олардың жай-күйін сынайды. Бірақ кейбір жағдайларда адамдар мұндай галлюцинацияға сирек назар аударады, ал дәрігерлер бұл ауруды белгілі бір аурудың анамнезін жинағанда ғана анықтайды. Сондықтан, сарапшылардың айтуынша, әлі көп істер анықталмаған.

Иісі сезімін бастан өткерген адамдар аурудың себептерін анықтау және дұрыс диагнозды анықтау үшін қажетті тексеруден өту үшін психиатр, невропатолог немесе психотерапевтпен кеңесу керек. Тек нақты диагноз қою арқылы маман тиісті емдеуді белгілей алады.